Los dos repertòris
Lo còr altèrna dos repertòris : un repertòri de Nadal (Nadalets) balhat en concèrts dins lo periòde de las fèstas de cap d’an e un repertòri que mescla cants tradicionals e òbras classicas presentat lo demai de l’annada.
Los Nadalets
Los Nadalets son de cants de Nadal tradicionals del país d’òc, cantats a la velhada o suls camins que menan a la glèisa, del Lengadòc a la Provença, del Bearn al Lemosin o l’Auvèrnha. Mai d’un còp anonimes e adaptats sus d’aires populars, èran una expression simple de la fe, s’i retroba l’imaginacion eiretada de la grépia.
Las primièras polifonias sus de Nadalets interpretats per « Nadalenca » son l’òbra del canonge Joseph Roucairol archiprèire de la catedrala Sant Pèire de Mont-Pelhièr e figurade mancar pas de Mont-Pelhièr (Sonatz campanetas, Nadal de Pesenàs, Nadal tindaire, …)
Mai recentament, Isabelle Chauvallon (professor al conservatòri de Mont-Pelhièr) Denis Allemand (professor de musica a l’Educacion nacionala) et Françoise Veinturier ( professor al conservatòri de Besièrs) an realisat mantunas armonisacions per la corala (mai de 50 títols novèls) qualques unas son dins una publicacion venguda, fin 2007.
Le saviez-vous ?
Se los primièrs Nadalets son del sègle XII, lo periòde de produccion mai prolific es lo sègle XVII amb Nicolas Saboly (1615-1675) : Pastres, pastressas, Per non languir, Son tres òmes savis, Lei pastorèus, La camba me fai mal …e la capela pontificala Nòtra Dòna dels Dòms en Avinhon (1580-1610) : Un àngel dau cèl es vengut, Avètz ausit, Aquesta nuèch, Vautres que siatz assemblats, … D’autres Nadalets nos son porgits per d’autras encontradas occitanas coma La tèrra es freja (Lemosin bas) o Dejós una teulada (Lengadòc), … ( extraches del concèrt de l’Epifania balhat dins la glèisa Sant Laurenç de Latas lo 7 de genièr 2007)
Uèi encara de Nadalets novèls son compausats, per Joan Larzac un d’eles, a l’escasença del Nadal occitan de Mont-Pelhièr : Un nòu, nòu, nòu (1999), Messatgièr de patz (1989), lo Nadalet de Salinèlas (1991), Cantem Nadal, detràs la nuòch ! (2006) …
Los cants tradicionals
Los cants tradicionals son de cants populars amb d’autors mai o mens coneguts. Los tèmas s’inspiran mai que mai de la vida vidanta rurala marcada pel ritme de las sasons, lo trabalh, las fèstas, los eveniments de la vida, … Èran cantats al trabalh perlos lauraires, dalhaires, vendemiaires, menestrals per sosténer lo ritme de lor rude prètzach. Nos foguèron transmeses de generacion en generacion, directament de la boca dels aujòls dins las velhadas, vendémias, segas, repaisses de familha e festius.
Son originaris del Carcin, del País niçard, del Lengadòc : Jol pont de Mirabèl, La tanta Isabèla, Los esclòps, Magali, Copa santa, Se canta, Pichòt òme, Calant de Vilafranca, Lo cocut, Bèl Clapàs, L’immortèla, La caravana occitana, Triste es lo cèl, …
Las òbras classicas son adaptadas en occitan per Joan Larzac, l’interpretacion d’aquelas òbras es una causida artistica que permet d’amplificar e d’enriquir lo repertòri, de s’apropriar una musica de còps complexa, e de faire viure la lenga occitana dins un domeni inedit. Los compositors de predileccion son : Bach : Qu’es aquela granda clartat, Dins aquela nuòch, Coma un pan caud, Lo pan de Dieu. E. du Caurroy : Nadal. Pretorius : Dins una bauma escura, Uòi es nascut Emmanuel. Pau Casals : El cant dels ocells. Benedetto Marcello (1686-1739) Psaume XVIII : los cèls immensis, …
En completar d’annada sus annada son repertòri amb d’armonisacions novèlas, Nadalenca participa a l’enriquiment del patrimòni coral en occitan e tanben a sa difusion de cap als autres còrs e al public.